නදීෂාන් ඇයි බන් දැන් මැච් එකකවත් පේන්න නැත්තෙ. කොහෙද මේ රට වටේ යන්නෙ. ඕව බොරු වැඩ බං, මොකෝ චන්දෙවත් ඉල්ලන්න යනවද? ඔෆිස් වැඩ වලින් අයිස් ගහල වටේ යනවනෙ.
මේ දිනවල මගෙන් අහන සමාන හා අසමාන ප්‍රශ්නාවලිය..
කුඩා කල ගම් බදව වාසය කලත් දැන් අප කොලොම්පුරේ ගෙන්දගම් පොළව සමග හැපෙමින්, ජීවන යුද්ධයේ නිරතවෙමින් සිටිනවා. අපි ලංකාව සංසන්ධනය කරන්නේ යුරෝපය, අග්නිදිග ආසියාව හරි මධ්‍යම ආසියාව සමග. ඒ අදාල රටවල්වල ඇති දැවැන්ත සංවර්ධනය ලංකාවට නොපැමිණීම ගැන. දළ දේශීය නිශ්පාදනය සංඛ්‍යා අංක පෙන්නමින් ලංකාවේ දේශපාලුවන් කෙස් පැලෙන තර්ක ඉදිරිපත් කරමින්, රට සංවර්ධනයේ මාවතට එන බව කියනව.
ඒත් මේරටේ බහුතරයක්, එදිනෙදා කටයුතුවත් කරගැනීමට බැරිව, බීමට පිරිසිදු වතුර ටිකක්, ගමන් කිරීමට පාරක්, රෑට නිදහසේ නින්දක් නැතිව එදා වේල ටුවර්ස් ජීවිතයක් ගෙවන බව දන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද ?
වතු කම්කරුවන් හැමදාම කම්කරුවන් විය යුතුයි, ගොවියාගේ දරුවාද ගොවියෙකු, නාට්ටාමිවරයාගේ දරුවාට නාට්ටාමියෙකුගේම ජීවිතයම අවශ්‍ය බව සිතන රදළයන්, අත්මාර්ථකාමීන් වර්ථමානයේද සිටින බව ඔබ දන්නවාද?
දිවයින පුරා ගොස්, අඩු වරප්‍රසාද ලබන පිරිසක් සමග ඔවුන්ගේ අත්දැකීම් බෙදා හදා ගැනීමට ලැබෙන අවස්ථාව නිසා පුද්ගලිකව, මා මේ ක්‍රියාදාමයට ඉතා ආශාවෙන් හා හෘදයාංගමව සම්බන්ධවී සිටිනවා. අපි ට්‍රිප් යන්නෙ ෆන් එකට, පොළොන්නරුවට යන අපි ගල් විහාරෙ බලල, පරාක්‍රම සමූද්‍රයෙන් නාල ගමන අවසන් කරනවා. ඒත්, ඉන් කිලෝමීටර 20-25 ක් එපිට ඇති වැලිකන්ද, සිංහපුර වැනි ප්‍රදේශයක ජනතාව ජීවත්වීමට විඳින දුක ඒ ෆන් ට්‍රිප් එකේදී අපේ ඇස ගැටෙන්නේ නැහැ. දඹුල්ල යන අපි, විහාරයට ගිහින්, කණ්ඩලම හෝටලෙන් ලන්ච් අරන් හවස සීගිරිය නැගල, හබරණ නයිට් එකක් ගහල ආවට. ඊට කිලෝමීටර් 10ක් එපිට ගම්වල මිනිස්සු අලින්ට බයේ ගස්උඩ නිදාගන්නා, යන්න පාරක් නැතිව ලෙඩුන් මහමග මැරෙන බව දන්නෙ නැහැ. මහා මාර්ග හයිවේ ටයිප් එකෙන් නිර්මාණය වුණාට මේරටේ අතුරු මාර්ග, තාමත් වාරිමාර්ග විදියට තියෙන රටක් කියන එක අපි ගෙවන ආටිෆිෂල් ලයිෆ් එකට පේන්නෙ නැහැ. මට මොකුත් කරන්න බැරි වුණාට, අඩුම ගානෙ, මේක මෙහෙම රටක් බව වත් හඳුනා ගන්න පුළුවන් වටපිටාවක් නිර්මාණය වෙලා තිබීම ගැන මට ඇත්තේ සතුටක්.
අද (28) බලංගොඩ සිට කිලෝමීටර් 15ක් ඇතින් ඇති, වල්ලව ගමට අපි යන කොට ඇතිවුනේ ඉතා සතුටක්, සෞම්‍ය කාළගුණය, කුඩා දිය ඇළි හා දොළ පාරවල්, විශාල තේවතු. නමුත් කිසිවෙකු නොදකින අමුතු ලෝකයක් ඉන් වැසී තිබුණ බව දැක්කෙ ඉන් පසුවයි. වතු පාලකයන් ඔවුන්ගේ ජලයෝජනා ක්‍රමයෙන් පිරිසිදු ජලය තම කම්කරු සේවකයන්ට ලබා දුන්නේ දවසට පැය 4යි, ඇල දොළ කොතරම් තිබුණත්, අපද්‍රව්‍ය මුසුවෙච්ච, රසායන ද්‍රව්‍ය මුසුවෙච්ච ජලය භාවිතය අනතුරු දායක තත්වයක තිබුණු බව දැන ගත්තේ, ඒ ජීවිතයට එබුණට පස්සෙයි.
ගම්මැද්ද වැඩසටහනෙන් අපි ගම්මාන පහකට පිරිසිදු ජලය ලබා දීමේ ක්‍රමයක් නිර්මාණය කරත්, වතු පාලනාධිකාරය ඊට බාල්දි පෙරළුවේ, විවෘත කරන අවස්ථාවට සහභාගීවීමේ අවස්ථාව අහුරමින් තම සේවකයන්ට අතිරේක වැඩ ලබා දෙමින්. ඉන් ඔබ්බට ගොස් සමහරෙක්, තර්ජන එල්ල කිරීමට වගේම අල්ලස් ඉල්ලා සිටීමටද තෝල්කයන් යොමුකර තිබුණා. මෙහෙවු රටකට කිඳා බැසීමට ඇති අවස්ථාවක් විදියටත් මේ වැඩසටහන හඳුන්වාදෙන්න පුළුවන්.
මුන්ට පිස්සු, මුන්ට වැඩ නැහැ, මේවයින් රට හදන්න බැහැ කිව්වට කමක් නැහැ. වැඩකට නැති, පිස්සුවැඩේ කරල, රට හදන්න බැරි වුණාට, එක මනුස්සයෙක් එක්ක කතා කරන්න අවස්තාවක් ලබා ගන්න මේක හොඳ දෙයක් කියල මම හිතනව.
හරියට බලද්දි ඒකත් පිස්සු වැඩක් තමයි..
Comments
Post a Comment