


ප්රදේශයේ දුවා දරුවන්ගේ නැන පහන් දල්වන ප්රධාන කේන්ද්රස්ථානයක් වුවත්, ඔවුන් සතුව තිබුනේ ගොඩනැගිලි දෙකක් පමණයි. වසර 40 ක් පමණ පැරණි ගොඩනැගිල්ලක්, ගරා වැටෙන තත්වයට පත්ව තිබුණත්, බලධාරීන්ගේ හා නිළධාරීන්ගේ දෑස ඒ වෙත යොමුව තිබුනේ නැහැ. ගම්මැද්ද 100 යටතේ එම ගොඩනැගිල්ල නවීකරණය කර දීමේ වගකීම අප භාරගත්තා.



සැමවිටම ග්රාමීය ජනතාවගෙන් දැකගත හැකි, නිරහංකාර හා ආගන්තුක සත්කාර අපට නොමදව ඒ ගමේදීත් අත් විදීමට හැකිවුණා.
දෙවැනි දිනයේදී අප නැවත මහසෙන් විද්යාලය වෙත ගමන් කලේ, අපට භාරවූ කටයුත්ත ආරම්භ කිරීමටයි, එදින පාසල් දරුදැරියන් රැසක් පැමිණ සිටියා. ප්රථමික විද්යාලයක් වීම හේතුවෙන්, කුඩා දරු දැරියන් රැසක් කෙලිදෙලෙන් ක්රීඩා කරමින් කාලය ගත කලේ, තමන් වෙන්වෙන් නවීකරණය වන ගොඩනැගිල්ල ගැන හාංකවිසියක් නොදන වූවාට සැක නැහැ.
පසුදින ශිෂ්යත්ව විභාගයට පෙනී සිටින දරුදැරියන් වෙනුවෙන්, පිරිත් දේශනයක් ද සංවිධානය කර තිබුනා.

හැකිවීම ගැන සියුම් ආඩම්භරයක් මාතුළ ඇත, පුහු අරමුණු වෙනුවෙන් කාලය වැය නොකර, මෙවන් කාර්යයක් වෙනුවෙන් කාලය හා ශ්රමය හැකි ලෙසින්, කැප කිරීමට හැකිවීම ගැනද සතුටු විය හැකිය. කෙනෙකු සමාජ සේවා ක්රියාවලින් ලාභ ප්රයෝජන බලාපොරොත්තු වද්දී තවත් පිරිසක් එක දමා ගැනීමට මෙවන් කාර්යයන් වල නිරත වේ. ඒ සැමට වඩා ආත්ම තෘප්තිය වෙනුවෙන් මෙවැනි කාර්යයන් සඳහා දායක වීමට හැකිවීම ගැන මා සතුටු වෙමි. මෙවන් වටපිටාවක් සකසා දෙමින් පොතේ පතේ දැනුමට වඩා එහා ගිය අත්දැකීම් සමුදායක්, වගේම අත්දැකීමක් ගොන්නක් ලබාදීම ගැන අප ආයතනයට ස්තූතිවන්ත විය යුතුයි.
යුද්ධයෙන් බැටකමින් සිටි දැන් අලින්ගෙන් හා වකුගඩු ව්යාසනයෙන් බැටකන වැලිකන්දට ගිය ගමන
...
Comments
Post a Comment